Oudejaars dag.

Het is niet veranderd met gisteren. Vandaag laat Loïs wederom een heleboel hartslagdalingen: bradies zien. Dat gaan ze goed in de gaten houden, lichaampje moet niet uitgeput raken. Stapje voor stapje gaan we bekijken hoe het gaat. Ze is nog heel ziek en moet er nog heel erg hard voor werken. Ik ga zo even lekker bij paps eten en dan weer terug naar het ziekenhuis. De jaarwisseling ben ik dan hier. Ik heb een mooi bed gekregen en kan heerlijk lang uit.
Het gaat gewoon niet harder dan het gaat. Heel vervelend vooral voor Loïs. Haar neusje raakt geirriteerd van de zuurstof. En een kleine handeling put haar helemaal uit. Gelukkig is ze al wel 2 dagen een beetje helder geweest en kon ik in die mooie oogjes van haar kijken. Ze is mijn lieve kleine meid en ik ben hartstikke trots op haar dat ze zo dapper doorvecht. Mama houdt van je lieve kleine meid.!

En dan de jongens... die gedragen zich ook heel erg dapper, heel knap dat ze met de situatie zo goed omgaan. En zoveel lieve mensen om ons heen die voor ons kleine meisje bidden, en voor ons koken en op de kinderen passen.

De dominee is vandaag ook geweest en heeft ook bij haar en voor haar gebeden. Ze komt er wel, het gaat alleen nog eventjes duren, morgen gaat het misschien weer een stuk beter.

Daar zijn we weer

Vandaag heb ik de artsen gesproken, ze zijn een paar keer langs geweest.
Ze vertellen dat ze niet weten waar op de grafiek van het RS Loïs is. Dus we weten ook niet of ze nu haar dal heeft gehad of dat het nog slechter gaat worden (kan dat dan). Vandaag zijn tante Yvonne en tante Danielle geweest. Toen was Loís echt een beetje zielig. Maar toen oma Els kwam was ze juist heel erg helder. Mama super trots!!!!! Dus mama dacht dat gaat de goede kant op. Maar nee... meisje is helemaal op en gaat weer spugen. Gisteren hield ze alles binnen, die dag daarvoor spuugde ze. Maar waarschijnlijk energie gekregen van de voeding om wakker te zijn en nu gebruikt ze dat ook weer om te spugen. Niet zo handig.
Ze werkt hard om tegen het virus te vechten, en de artsen kijken steeds even of het nodig is voor haar om de ademhaling over te nemen. Maarja... dat betekent wel dat ze hier niet kan blijven.
Ze kan dus niet en.. en.. en.. goed doen zelf.
Ze kunnen geen medicijnen geven, want het is een virus en geen bacterie, ze kunnen echt alleen maar ondersteunen.
Haar ademhaling is nog heel snel, en haar hartaktie ook en dat betekend dat ze nog hard aan het werk is. Ook betekend dat, dat ze nog niet zelf kan drinken. En omdat ze nog steeds spuugd gaan ze het eten wat al licht verteerbaar is er nog langzamer in laten lopen, of misschien morgen zelfs continue dus over 24 uur. We weten nog niet wanneer we naar huis gaan, dat is nu in iedergeval nog niet verantwoord.

Woensdag

Loïs heeft een rustige nacht gehad. Haar zuurstof is iets naar beneden gegaan. Maar we gaan ook helemaal niks doen vandaag heeft de verpleegkundige al gezegd. Niet wassen, niet wegen liever niet verkleden.
Maar... de waardes zakken toch weer... Lage hartslag, laag zuurstof... Ze is er nog niet. en niemand die kan vertellen of en wanneer ze haar dieptepunt heeft. T is zo zielig haar daar te zien liggenn. AAn de zuurstof, aan de sonde, aan de monitor. Dat is ook nog eens onhandig want vaak zitten de snoeren in de knoop.
Verder komt oma vandaag echt. DAt is wel even leuk voor haar. Ze heeft nog meer kaartjes gekregen en nog meer beterschapwensen. Heel veel mensen die met ons mee bidden. Fijn hoor!!!!!!!!!!!!!!!!!! DAt doet ons ook goed. De artsen moeten haar nog bespreken, dus het wordt weer vervolgd.

De artsen zijn weer langs geweest

Loïs kreunt ondanks de hoeveelheid zuurstof die ze krijgt.Dit betekend dat ze het heel zwaar heeft. De situatie is in die zin ook verslechterd ten opzichte van vanmorgen "aldus de arts". Ze is nog niet uitgeput, maar heeft het wel wel heel erg moeilijk. Gaat ze nog verder achteruit dan heeft ze volledige beademing nodig. Dit kan alleen niet in dit ziekenhuis. Wel voor even en ook wel voor een paar dagen als het moet, maar we moeten dan naar Groningen. WE bidden van harte dat dit niet nodig is. Maar het gaat dus nog steeds achteruit.

Dinsdag, 8 weken oud en de artsen zijn geweest

Toen ik vanmorgen bij Loïs kwam waren ze al bijna klaar met het verzorgen. 100 gram afgevallen ondanks de voeding via de sonde. En natuurlijk weer helemaal op . Dus weer slapen en dat is goed voor haar.
Aan haar kleren zag ik al dat ze vannacht ook een paar keer gespuugd had.
Om half 12 kwamen de artsen. Ze vroegen natuurlijk eerst wat ik ervan vond. Tja zie zelf oo wel dat het niet vooruit gaat.
En dat bevestigden ze, en dat is dan toch wat je niet wil horen. Iedere dag hoop ik toch dat ze zeggen dat het beter gaat. En dat gaat ook wel komen, maar vandaag nog niet.
Haar zuurstof is omhoog gegaan complete rust. En per dag bekijken hoe het gaat. Ze heeft lekker even bij mij op schoot gezeten en vanmiddag komt oma Els, dat is leuk!!!!!!
De ballon hiernaast heb ik van internet geplukt maar die hangt ook boven haar bedje. En ze heeft al super veel kaarten gehad, bedankt lieve mensen voor jullie lieve woorden en voor jullie gebeden.

Maandag 28 december

Loìs heeft vandaag heel veel overgegeven... Jammmerrrrrrrrrrrrrrrrr. Ze slaapt vooral. Verhoging... Ze doen alles wat ze kunnen, extra zuurstof, sonde voeding. Verder is het een kwestie van uitzieken. Morgen komen de artsen haar onderzoeken. Dan gaan we meer horen.

Wordt vervolgd.....

Zondag

Loïs begint de dag met verhoging. Ze is uitgezogen, gewogen 150 gram aangekomen Jippieeeee!!! Maar oh zo moe na het verschonen. Knuffelen was er niet meer bij, dat kost haar te veel energie.
Visite wat langs wil komen moet Loïs wel met rust laten, alle prikkels zijn te veel. De voedingen bleven er lekker in behalve de laatste van deze dag.

2e kerstdag

Vannacht hebben we amper geslapen. Steeds weer ging de pieper. Omdat ze Loïs verdenken van het RS virus ligt ze apart en en aan de saturatie meter om te kijken of ze zelf genoeg zuurstof uit de lucht kan halen.
De hele nacht had ze apneu's (adempauzes) voor de verpleging een reden om haar aan de monitor te leggen.
Toen wij net een kolf gehuurd hadden en terug kwamen op de afdeling had Loïs een hartslag van 300 dit was ook beluisterd of het wel klopte en niet alleen de monitor van slag was.
Gelukkig was de arts er ook op dat moment. Die besloot meteen over te gaan op volledige sonde voeding en een liter zuurstof. DAt werd vandaag niet naar huis. Integendeel... de arts vertelde eerlijk dat er een kans bestond dat ze naar de intensive care zou moeten. Dit was gelukkig niet nodig. Met de sonde voeding ging het goed, Loïs kreeg rust, maar 's avonds toen wij naar huis gingen kreeg het meisje koorts. Heel jammer dat ze daar de energie nu in moet steken.

1e kerstdag

Om half elf 's morgens hebben we zoals beloofd de kinderarts gebeld. Loìs had die nacht overgegeven en was niet goed wakker, de kinderarts wilde haar toch weer zien. Oo nu was ze nog niet ziek genoeg om opgenomen te worden. Alleen, om heen en weer rijden te voorkomen zou ze 24 uur ter observatie opgenomen worden. En eigenlijk ging het die dag best goed. Ze gaf wel voeding over, en dronk niet geweldig. Na een minuutje was ze moe. Ik ging bij haar blijven slapen en 2e kerstdag misschien wel naar huis.

Kerst avond

Loïs was de hele dag al wat aan het kuchen. Aan het einde van de middag hebben we dan toch maar de huisarts gebeld, we gingen tenslotte toch bijna de kerst in.

We mochten nog langskomen om te laten luisteren, maar omdat ik dat qua tijd niet ging redden hebben we afgesproken dat we 's avonds zouden bellen als we twijfelden.

En dat deden we oo om 11 uur.

Ik ben nog naar de kerstnachtdienst geweest. En daar na is Bert naar de huisartsenpost geweest. Na overleg met de kinderarts moest Loïs ook daar gezien worden.

We hadden mazzel onze eigen Kinderarts was er dr. Norbruis. Hij liet de keus bij ons. We mochten blijven met Loïs maar ook naar huis, met de belofte de volgende ochtend om half elf met de dienstdoende kinderarts te bellen.