donderdag 8 november 2012

Daar zijn wij weer. Een wonder rijker! Een wonder dat genezing heet. Het afgelopen jaar is Bert heel ziek geweest. Veel last van zijn benen, wegvallen omdat het allemaal te veel werd, de pijn dan. Dokters konden niet vinden wat er aan de hand was. Veel onderzoeken ondergaan, ziekenhuis opnames, plannen om te leren omgaan met de klachten en de beperkingen. Maar ook bezig zijn met de dood, niet verder willen omdat de pijn te ondragelijk is, de benauwdheid beangstigend. De kinderen waren ongerust, bang dat papa dood zou gaan. Wij waren daar zelf ook wel mee bezig, want ja als de artsen het dan niet weten, maar zich wel zorgen maken. Wij kregen zo'n 2 maanden geleden de tip om naar een osteopaat te gaan. Bert is al niet zo alternatief ganger, maar hij is wel gegaan. 3 x hadden ze gezegd, merk je dan geen verbetering dan kunnen wij niks voor je doen. De 3x en wij dachten ook de laatste keer, keken beide osteopaten naar Bert, en concludeerden dat alles nogal strak stond in zijn lichaam, waaronder de bekkenbodem spier. Deze hebben ze opgerekt, en nog wat meer spieren, maar deze was toch wel het voornaamst maar ook het pijnlijkst. Bert kwam lopend van de auto naar huis, iets waarvan we geaccepteerd hadden (voorzover dat mogelijk is), dat dat niet meer zou gaan lukken. Ik zelf dacht nog: "ja dat zal wel.", maar ik ontdekte ook dat Bert weer heerlijke warme benen had. En dat was zeker al een jaar anders, namelijk ijskoud. Terugkijkend op het afgelopen jaar, denk ik: "hoe hield ik dat vol?" Ik weet dat wel, het was God die ons mij en ons gezin droeg. God wist waar Hij mee bezig was. Bert lijkt beter! Een WONDER dat we niet meer hadden verwacht. Wel om baden, maar niet meer op rekenden. Klein denkerij van God. Dankdag 2012 BIJZONDER!

1 opmerking: